مقدمه:

گردبافی شیوه‌ای نوین در صنعت نساجی و بافندگی محسوب می‌شود که عمر آن به کمتر از سیصد سال می‌رسد.

این روش بافندگی به دلیل بهره‌وری بالای دستگاه گردبافت، برای تولید عمده‌ی پارچه گزینه‌ی مناسب‌تری نسبت به دستگاه‌های تخت‌بافت محسوب می‌شود.

در سیستم گردبافی پارچه‌های مختلفی از جمله ملانژ، اسپان، پنبه، لاکرا، ویسکوز، پلی استر و … قابل بافت و تولید هستند.

در این روش بافندگی بر خلاف تخت‌بافی، از چله و نخ‌های تار خبری نیست، بلکه صرفاً نخ‌های پود به صورت دورانی و زنجیره‌ای بافته می‌شوند؛ به این صورت که با خم کردن نخ آن را بصورت یک حلقه درآورده و با عبور دادن حلقه‌ها از یکدیگر بافت پارچه انجام می‌شود.در روش گردبافی، پارچه‌ی محصول بصورت لوله‌ای و بدون درز تولید می‌شود. 

مکانیزم بافت در دستگاه‌های گردبافی به این شکل است که نخ‌ها از طریق قفسه‌های نخ که در گرداگرد دستگاه قرار گرفته‌اند، بوسیله‌ی نگهدارنده‌ها و قرقره‌ها و ماسوره‌های تعبیه شده در بالای ماشین گردبافی، به سمت ماشین تغذیه هدایت می‌شوند و از آنجا مقدار نخ مورد نیاز سوزن‌ها با مقدار کشش مناسب وارد قسمت اصلی بافت می‌شود. در انتها حلقه‌های زنجیر مانند نخ‌ها که توسط سینکر و بادامک ایجاد می‌شود، بوسیله‌ی سوزن‌ها از لابلای یکدیگر عبور کرده و پارچه محصول نهایی بافته می‌شود. که به این سیستم بافت، سیستم بافت پودی می‌گویند.

پارچه‌ی نهایی محصول از روی یک بازکننده عبور می‌کند تا از حالت لوله‌ای به حالت مسطح تبدیل شده و بر روی رول‌های نهائی پیچیده شوند.